Σαν ένας πίνακας ζωγραφικής

Έχετε νιώσει ποτέ σαν να ζείτε μέσα σε πίνακα ζωγραφικής; Μία τέτοια στιγμή βιώσαμε για μια στιγμή μαζί με τους μικρούς μας φίλους από την Καμινάδα.

Ψηλά ένα πανέμορφο διπλό ουράνιο τόξο, να δεσπόζει επιβλητικά έστω και για λίγο, ανάμεσα σε ένα υπέροχο συννεφιασμένο ουρανό. Χαμηλά το παλιό εργοστάσιο πλινθοκεραμοποιίας Τσαλαπάτα, ένας πολυχώρος Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Σύγχρονης Δημιουργίας που έχει διατηρηθεί αναλλοίωτο στον χρόνο. Τα παιδιά έρχονται να ολοκληρώσουν τον πίνακα αυτόν, όπου μεταξύ της στασιμότητας των παλιών κτισμάτων και του πρόσκαιρου ουρανού δίνουν την κίνηση που λείπει.

Ο χρόνος κυλάει αργά όταν ζεις μία τέτοια εμπειρία, παρατηρώντας γύρω σου, όλα να κινούνται σε αργή κίνηση. Είναι μία ονειρική στιγμή και για να επανέλθεις χρειάζεται κάποιος να σε ξυπνήσει. Ευτυχώς λοιπόν που ο Θανάσης εκείνη την στιγμή ζούσε σε άλλη πραγματικότητα και με επανέφερε φωνάζοντάς "Βαγγεεεέλη! Έλα να βγάλουμε και άλλα δύο βοηθητικά ροδάκια..." και έτσι συνεχίσαμε.