Τις προάλλες διάβασα ένα άρθρο που υποστήριζε πως σκοπός της ζωής μας δεν είναι να είμαστε ευτυχισμένοι αλλά να νιώθουμε χρήσιμοι. Η επιχειρηματολογία που χρησιμοποίησε δεν με έπεισε στην αρχή και όσο το έψαχνα τόσο πιο πολύ απομακρυνόμουν από αυτό το συμπέρασμα μέχρι που κοίταξα μέσα μου. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Το άρθρο για το οποίο αναφέρομαι μπορείτε να το βρείτε εδώ. Σύμφωνα με αυτό και χωρίς να το αναλύει ιδιαίτερα καταλήγει πως η ευτυχία δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Ως εκ τούτου, δεν είναι κάτι που είναι εφικτό. Αντίθετα η ευτυχία είναι ένα υποπροϊόν της χρησιμότητας.

Επειδή το άρθρο μου άφησε πολλές απορίες και ελάχιστες απαντήσεις ως συνήθως το έψαξα περισσότερο σχετικά με το τι είναι ευτυχία όπου σύμφωνα µε το λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Μπαμπινιώτη, η ευτυχία ορίζεται ως "η πλήρης ευχαρίστηση και ικανοποίηση που αισθάνεται κάποιος από τη ζωή του".

Ενώ σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η ευτυχία είναι ο στόχος όλων των στόχων και αναφέρει χαρακτηριστικά " Η ευτυχία είναι το νόημα και ο σκοπός της ζωής, ο στόχος και η επιδίωξη της ανθρώπινης ύπαρξης" και κατέληξα σε ένα εξίσου ωραίο άρθρο το οποίο μπορείτε να το βρείτε εδώ – είναι στα Ελληνικά οπότε μπορείτε να το διαβάσετε ακόμη πιο εύκολα.

Σύμφωνα με αυτό και τις νεότερες έρευνες, το 50% της ευτυχίας µας καθορίζεται από γενετικούς παράγοντες. Το υπόλοιπο 50% όμως αναλύεται ως εξής: 10% της ευτυχίας µας ρυθμίζεται από περιστάσεις όπως η δουλειά µας, η οικονομική κατάσταση και η κατάσταση του γάμου / σχέσης µας, ενώ το υπόλοιπο 40% καθορίζεται από τις συστηματικές σκέψεις, συναισθήματα, πεποιθήσεις και πράξεις µας. Αυτό το άρθρο μας προτείνει να μιμηθούμε και να «αντιγράψουμε» τα μυστικά των ανθρώπων που είναι «ορατά» ευτυχισμένοι. Είναι οι άνθρωποι που φαίνεται να έχουν πάντα μια ρόδινη, πιο αισιόδοξη αντιμετώπιση της ζωής και μια αίσθηση ολοκληρωμένης χαράς.

Αυτή οι άνθρωποι έχουν τα εξής χαρακτηριστικά -

• Έχουν αισιόδοξη σκέψη

• Είναι ευγνώμονες για αυτά που έχουν

• Δεν συγκρίνουν τους εαυτούς τους με τους άλλους

• Είναι εθελοντές και κάνουν ευγενικές πράξεις

• Συγχωρούν

• Διατηρούν υγιείς και στενές κοινωνικές σχέσεις

• Ασχολούνται με αγαπημένες δραστηριότητες

• Χαίρονται τις μικρές απολαύσεις που έχουν μπροστά τους τη στιγμή αυτή – ζώντας με αυτό τον τρόπο το παρόν.

• Δίνουν έμφαση σε στόχους με νόημα

• Ασκούνται και φροντίζουν την υγεία τους

• Ξέρουν που να αναζητήσουν βοήθεια

• Φαντάζονται και πιστεύουν σε ένα καλύτερο μέλλον

• Αναπολούν το παρελθόν τους με θετικό τρόπο

• Αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους

• Και γνωρίζουν πως το χρήμα φέρνει την ευτυχία όταν το μοιράζονται με άλλους

Όλα τα παραπάνω είναι καλά και σας προτείνω να τα διαβάσετε και να τα ακολουθήσετε όπως προσπαθώ και εγώ εάν θέλετε να είσαστε ευτυχισμένοι αλλά σχετικά πρόσφατα συνειδητοποίησα πως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι η δική μου απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου.

Πριν τη περιπέτεια που είχα με την υγεία μου νόμιζα πως εάν συμβεί το μοιραίο θα είναι κρίμα γιατί δεν θα έχω προλάβει να κάνω ακόμη αυτό ή το άλλο και γενικά πράγματα που αφορούσαν αποκλειστικά εμένα και την ευτυχία μου. Όταν όμως κινδύνεψα και συνειδητοποίησα πως ίσως να μη προλάβω να κάνω πολλά από τα όνειρά μου πραγματικότητα το τελευταίο που με ένοιαζε ήταν τι θα συμβεί σε εμένα. Οι σκέψεις μου, το άγχος και ο φόβος μου επικεντρώθηκαν στους κοντινούς μου ανθρώπους και οι τύψεις που με γέμισαν αφορούσαν πράγματα που ίσως να μην προλάβω να κάνω για αυτούς που αγαπώ πριν φύγω. Συνειδητοποίησα και δέχτηκα σχετικά εύκολα την δικιά μου θνησιμότητα αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να δεχτώ ότι θα φύγω χωρίς να έχω αφήσει κάτι πίσω μου, χρήσιμο για τα παιδιά μου. Αυτή ήταν πραγματικά η πρώτη μου σκέψη, ο μοναδικός μου τρόμος που χρειάστηκε να διαχειριστώ. Εκείνη τη στιγμή απόγνωσης θα μπορούσες άνετα να συμβιβαστείς με μία "παράφρων συμφωνία" όπου θα θυσίαζες την ευτυχία σου στο μέλλον ώστε να σου δοθεί ο χρόνος να κάνεις κάτι που θα είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για αυτούς που αγαπάς.

Υπό αυτή την έννοια και σύμφωνα με αυτό που πραγματικά ένιωσα και όχι φαντάστηκα πως θα νιώσω εάν και … όταν διάβασα το σχετικό άρθρο ήταν ένα ισχυρό ταρακούνημα συνειδητοποίησης για το σκοπό της ζωής και πως η ευτυχία δεν είναι απαραίτητα αυτή που αναζητούμαι αλλά αντί για αυτού τελικά ίσως να είναι η χρησιμότητα και εάν θέλετε να προσθέσω κάτι παραπάνω η δυσκολία παραδοχής ότι στη τελική η ζωή μπορεί να συνεχιστεί χωρίς εμάς. Η ευτυχία έρχεται μετέπειτα και ένα κομμάτι της είναι συνέπεια της προσωπικής μας ικανοποίησης ότι είμαστε χρήσιμοι.

#Προσωπικά #Blog